Ungdomar
med fast arbeid og eige hus
her heime kan ikkje stå
imot ropet frå urskogens
forkomne
Misjonskandidatane
Gunvor og Iskald Skretting er
frå Sannes i Stavanger,
og pinsemenigheten der står
som utsendar for desse to. Men
då dei skal til Paraguay,
og der gå inn i arbeid
saman med Anna Strømsrud,
som er pinsemenigheten i Lårdal
sin eigen misjonær, kom
dei i kontakt med menigheten
her, som også sa seg viljug
til å støtte desse
nye misjonærane med ein
årleg pengesum.
Det
er elt vilt og formørka
folkeslag Anna Strømsrud
har fått lagt på
sitt hjarta. Det er indianarar
frå Sør-Amerikas
urskogar. Det er tredje bolken
ho nå er komen i gang
med der nede i Paraguay, og
ho er komen godt i gang med
å starte ein ny misjonsstasjon
der langt inne i skogane blant
dette primitive folkeslag, som
ho elskar og som ho sjølv
uttrykker det, er hennar eige
folk.
Nå
får ho altså hjelp
i arbeidet av desse to varmhjarta
ungdomane, som vil få
hendene fulle. For det er ikkje
berre det evangeliske arbeidet
det spørst om
. |
|
blant
dette forkomne folket. Det er
like fullt det sosiale. Dette
må gå hand i hand
om misjonæren skal få
inngang blant dette folket som
lever så primitivt og
fattig eit liv
—
Vi må få dei ut
or skogane, seier Anna Strømsrud.
— Vi må tå noko
å by desse armingane.
Og nå har det kome flott
på glid. Anna Strømsrud
har på ein mirakuløs
måte fått både
kjøpt og betalt ti tusen
mål jord! Her var det
då tanken å rydde
og dyrke og få i stand
heim og hus til dei indianarane
som det er råd å
få tak i. Og som nemnt
er dette foretaket kome godt
i gang. Men — det meste står
att. Og nå har det altså
laga seg så fint at forsterkninga
snart er under vegs. Skrettings
skal reise ut i februar. Då
ligg det best an med omsyn til
klimaet, fortel han. Det vil
nok bli litt av ei påkjenning
for vesle vel året gamle
Olav, og det er sikkert mange
fårer som lurer på
ein slik liten lyshåra
tass der nede blant millioner
ville indianarar. — Men Gud
som har kalla oss er og mektig
til å bevare oss, kjem
det stillsleg frå den
unge, smålåtne Skretting.
— Enda det sikkert ikkje er
utan angest iblant han legg
ut på slik vågal
ferd med så dyr ein «bagasje»
som Olav og Gunvor.
Likevel
stundar del til å få
kome ut og kome l gang med arbeidet,
desse to, enda dei har bygd
seg hus her heime, har fast
arbeid og alt har lagt seg til
rette for eit rolegt, trygt
levesett. Men røysta,
repet frå urskogens
forkomne stamme, overdøyver
alt anna h j å desse varmhjarta,
Gudgripne ungdomane. |